این نوارها را پیش از اجرای پوشش موقت، در زیر آن‌ها قرار می‌دهند.
پایدارسازی به روش نیلینگ به دلیل ایمنی و انعطاف پذیری بالا در اجرا و قیمت مناسب، رایج ترین روش پایدارسازی در سطح ایران و جهان است، جهت آشنایی بیشتر در خصوص این روش می توانید به مقاله پایدارسازی به روش نیلینگ (میخکوبی) مراجعه بفرمایید.
اجزای نیلینگ و قسمت‌های مختلف آن به صورت کلی شامل این موارد می‌شود: میخ‌های فولادی، دوغاب سیمان، دستگاه حفاری نیلینگ، مهره، واشر، صفحات نگه‌دارنده و نوارهای زهکشی.
این محدودیت‌های قانونی نیازمند رعایت و توجه دقیق در اجرای روش نیلینگ در مواقع مختلف است.
بعد از تزریق دوغاب و نصب زهکش‌ها در این مرحله یک روکش موقت شامل نصب شاتکریت، مهره شش‌گوش، پلیت باربر و واشر اجرا می‌شود.
در نهایت، توسعه و ارتقاء دانش فنی و مهارت اجرایی در این زمینه، به بهبود عملکرد و کاهش مخاطرات احتمالی این روش منجر خواهد شد.
روش نیلینگ نسبت به انکراژ محدوده کمتری از خاک را مسلح می‌کند
در حال حاضر اجرای نیلینگ بسیار مرسوم هست و چالش خاصی به جز اخذ رضایت از همسایه ندارد.
گاهی در چند متر ابتدایی خاکبرداری به دلیل نزدیکی گود به خیابان و احتمال آسیب زدن به تاسیسات شهری یا احتمال ورود میخ‌ها به زیرزمین ساختمان‌های مجاور، اجرای عملیات نیلینگ (میخ کوبی) امکان پذیر نیست.
در سیستم میخ گذاری، خاکبرداری مرحله به مرحله صورت می‌گیرد و پس از پایان خاکبرداری در هر مرحله، میخ گذاری در آن تراز صورت می‌گیرد.
روش نیلینگ یا میخکوبی طبق مراحل نیلینگ زیر انجام می‌شود که عبارتند از:
عرض منطقه گودبرداری در این مرحله باید به‌گونه‌ای باشد که تمامی تجهیزات و دستگاه‌های مورد نیاز به راحتی در محل مناسب قرار بگیرند و انجام فرآیند به سادگی صورت بگیرد.
با این کار یک دیواره گود که اصطلاحا سینه کار نامیده می‌شود، ایجاد می‌گردد.
در این گونه خاک‌ها، برای پایدارسازی خاک نیاز به انجام زهکشی به گونه‌ای کامل و اساسی است. علاوه بر آن، مقادیر زیاد آب زیرزمینی موجب آن می‌شود که چاهک‌ها به سادگی فرو بریزند.